7 สิ่งที่พระเอกเกมยุค PS2 ต้องมี

สวัสดีครับเพื่อน ๆ ชาวเกมเมอร์ ในยุค PS2 คือช่วงที่พระเอกเกมไม่ใช่แค่ตัวละคร แต่เป็นสัญลักษณ์แห่งความเท่ที่ใครเห็นก็จดจำได้ โลกเกมตอนนั้นไม่ได้เน้นความสมจริงเท่ายุคนี้ แต่เน้น “คาแรกเตอร์ต้องสุด ยืนหนึ่ง และตราตรึงใจ” จะสู้ จะพูด หรือจะยืนเฉย ๆ ก็ต้องดูเท่แบบไม่เกรงใจใคร ความหล่อมันไม่มีเหตุผล ราวกับทุกคนติดตั้งโมดูลความหล่อแบบบังคับมาจากโรงงาน ใครไม่คูลคือหลุดเชิงพาณิชย์ทันที และนั่นคือมาตรฐานของพระเอกยุค PS2 ที่ทำให้หลายคนจดจำพวกเขาได้จนถึงวันนี้ เรามาแกะโมเดลนี้กันว่าจะเป็นพระเอกยุค PS2 ได้ มันต้องมีอะไรบ้างครับ

1. หน้าตาต้องหล่อนำ

เปิดเกม PS2 เข้าเกมมา หน้าตาจะต้องนำมาก่อนเลย ทั้งนางเอกและพระเอกนั้น หน้าแทบจะส่องแทนไฟฉายได้เลย เพราะคอนเซ็ปต์คือ หล่อให้โดนใจก่อน นิสัยเป็นยังไงค่อยว่ากัน เก่งไม่เก่งยังไงค่อยดูกันตามเนื้อเรื่อง แต่ขึ้นปกแล้วต้องเอาอยู่ ไม่ว่าจะเป็นสายกวนหน้าฝรั่งแบบ Dante หล่อแบบผิวสีแทนอย่าง Tidus หรือมาดเข้มแบบ Leon ทุกคนมีหน้าตาเป็นอาวุธหลัก แค่เดินนิ่ง ๆ ก็รู้สึกเหมือนกล้องต้องหันตามตลอด และหล่อนี้ไม่ได้แค่โชว์ แต่คือหนึ่งในกำลังใจให้ผู้เล่นอยากเล่นเกมนี้ต่อไปด้วยครับ เกม Roleplay ตัวที่เล่นไม่เท่ใครมันจะไปอยากเล่นจริงไหมครับ

2. เกรียนขั้นเทพ กวนศัตรูได้ทุกดอก

พระเอกยุค PS2 นะ ไม่รู้เป็นอะไร ทำไมความกวนมันคือพลังชีวิต ไม่กวน ไม่เกรียนมันจะเป็นอะไรหรือเปล่า พระเอกยุคนี้ด่าศัตรูแรงกว่าความเสียหายของปืนที่ยิงไปเสียอีก Dante แซะปีศาจเหมือนเป็นงานประจำ Leon ปั่นบอสจนหัวร้อน CJ ก็แบบคนจริงเหลือเกิน บางครั้งก็แอบคิดว่ามันรอดมาจนถึงวันนี้ได้ยังไง แต่ก็เออ…นั่นแหละ เราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันเก่ง มันคือยุคที่ผู้พัฒนาเกมอยากจะเอาใจเด็ก ๆ วัยรุ่นด้วยการใส่อะไรกวน ๆ สวนกระแส ขวางโลกเข้าไปเยอะ ๆ เพื่อให้เด็กรู้สึกชอบ หลังจากเราผ่านยุคสมัยที่ตัวละครในเกมมีแต่พวกซีเรียสจริงจังยึดมั่นในอุดมการณ์มาหลายเจนแล้ว

3. ท่าแอ็กเท่นั้นยืนหนึ่ง ขี้เก๊กสุด ๆ

จุดเริ่มต้นของความเบียว ม.2 ของเด็กยุคหนึ่ง ถ้าไม่ได้ดูอนิเมะมา ก็มาจากพวกพระเอกเกม PS2 นี่แหละครับ เพราะแต่ละคนมันขี้เก๊กได้โล่ ขนาดยังไม่ได้ต่อสู้อะไรกับใครนะ ยืนเฉย ๆ นั่งเฉย ๆ ยังแอ็กซะแบบว่า “คุณพี่จะเท่ไปไหนครับ” ถ้านั่งบนเก้าอี้ก็ต้องยกขาขึ้นมาพาดโต๊ะ หรือถ้ายืนก็ต้องกอดอกพิงผนังห้อง เวลาคิดต้องเอามือขึ้นมาจับคาง หรือเวลาพูดอะไรกับใครต้องมี “หึ” นำมาก่อนไม่งั้นไม่เท่ โมเมนต์เหล่านี้คือพื้นฐานของพระเอกยุค PS2 ที่หลายคนจดจำ และเอาจริง ๆ มันก็ทำให้เราชอบพวกเขามากขึ้นด้วย

4. ปากไม่แซ่บ เป็นพระเอกไม่ได้

อีกหนึ่งสิ่งที่มาพร้อมกับความกวนโอ๊ยของพระเอก PS2 เลยก็คือสกิลปากครับ เวลาจะพูดจากับใครมันจะมีการเปิดโหมดอยู่ 2 แบบ แบบแรกคือคุยกับเพื่อน ก็พูดดี ๆ ไปตามประสา กับแบบที่สองคือเวลาพูดกับศัตรูตัวร้ายครับ บอกเลยว่าฝีปากนี่ขั้นสุด พูดคำเถียงคำ ย้อนคำพูดศัตรูกลับไปแซะอีกฝ่าย บางครั้งเป็นฝ่ายเปิดโหมด Toxic ก่อนที่ตัวร้ายจะอ้าปากพูดซะอีก แล้วบางครั้งไม่ได้พูดแบบตรง ๆ มีการเล่นสำนวน ยกคำเปรียบเปรย คือศิลปะด้านการพูดหรือวาทศิลป์นี่ให้เต็ม 10 แบบไม่หักครับ

5. มี Bad Joke ติดตัวเป็นเหมือน Meme

แน่นอนว่าตัวละครทุกตัวในเกมล้วนมีประวัติ มีปมเป็นของตัวเองอยู่แล้ว แต่ด้วยบางเกมก็นำเสนอมุมมองว่าพระเอกเนี่ย เขาเก่งจัด ๆ เลย ไม่มีใครเอาเขาอยู่ ปีศาจหรือศัตรูตัวไหนก็ล้มเขาไม่ได้ แทบจะไม่มีจุดอ่อน ผู้พัฒนาเลยชอบยัดเยียด Bad Joke ใส่พระเอกแบบไม่มีเหตุผลจนบางครั้งมันก็กลายเป็น Meme ที่ทุกคนรู้จักกันดี ยกตัวอย่างเช่น ในตอนนี้เราก็รู้แหละว่า Leon จาก Resident Evil นั้นเก่งมาก คงไม่มีซอมบี้หรืออาวุธชีวภาพตัวไหนจะล้มเขาได้ ยกเว้นยานพาหนะที่ไม่ว่าขับกี่ครั้งก็พังทุกครั้ง พระเอกยุค PS2 ที่เก่งเวอร์ ๆ จะมี Bad Joke ติดตัวคนละเรื่องสองเรื่องเสมอครับ

6. เสื้อผ้าหน้าผม ต้องแตกต่างจากคนปกติ

นอกจากรูปร่าง หน้าตา สกิลปาก นิสัย มันจะมีความเป็นตัวของตัวเองขั้นสุดแล้ว ผมบอกเลยว่าเสื้อผ้าของพระเอกยุค PS2 ก็ไม่เคยธรรมดา เพราะยุคนี้คือยุคที่แฟชั่นมันพัฒนามาจนถึงขั้นสุด ผสมผสานความแฟนตาซีกับโมเดิร์นแฟชั่นได้อย่างลึกซึ้ง แต่ผมกล้าพูดเลยว่าในโลกแห่งความจริงคงไม่มีใครกล้าใส่ชุดแบบนี้ออกไปใช้ชีวิตประจำวัน (555) คือมันเท่นะ แต่มันก็ดูไม่สะดวกสบายเท่าไหร่นัก อย่างว่าแต่ในเกมกับนอกเกมเลย แค่เทียบกับ NPC ส่วนใหญ่มันจะไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเขาแล้ว

7. ท่าต่อสู้ต้องมีท่าเวอร์ ๆ ตลอด

บางทีผมก็คิดนะ ว่าทำไมเวลาพระเอกยุค PS2 มันไปต่อสู้เนี่ย มันต่อสู้แบบปกติไม่ได้หรือไง ใช้ดาบก็ฟันแบบปกติ หรือใช้ปืนก็ยิงแบบปกติ ที่ไม่ใช่แบบว่าหมุนตัว ตีลังกา กระโดดไต่กำแพง พุ่งไปพุ่งมา พอกำจัดศัตรูได้ต้องมายืนแอ็กท่าเท่ ๆ ปิดท้ายอีกต่างหาก แหม่…มันจะโอเวอร์ไปไหน หรือเกมไหนที่มีพลังพิเศษ มีเวทมนตร์นะบอกเลย พลังทำลายล้างมันต้องอลังการงานสร้างมากแน่ ๆ สมแล้วที่เป็นพระเอกยุค PS2

พระเอกยุค PS2 ไม่ได้มาจากสูตรความสมจริง แต่เกิดจากเสน่ห์ของความเวอร์ ความกวน และความเก๊กที่รวมกันจนเป็นเอกลักษณ์ ถึงวันนี้เทคโนโลยีพัฒนาไปไกล คาแรกเตอร์หลากหลายขึ้น แต่เสน่ห์เส้นบาง ๆ แบบนี้ยังทำให้แฟนเกมคิดถึงเสมอ เพราะมันคือยุคที่เกมไม่กลัวจะมากไป ขอแค่ “จำได้…แล้วอยากกลับมาเล่นอีก” เท่านั้นเองครับ