5 สาเหตุที่ทำให้เรากลับไปเล่นเกมเก่าสมัยเด็กแล้วไม่สนุกเหมือนก่อน

“ทำไมเกมที่เราชอบในวัยเด็ก พอกลับไปเล่นตอนโต มันกลับไม่สนุกเหมือนเดิม?” เป็นคำถามที่หลายคนเคยถามตัวเองหลังลองหยิบเกมเก่า ๆ กลับมาเล่นอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเกมบน PS1, GBA, PSP หรือเกมแฟลชบนเว็บ ที่ครั้งหนึ่งเราเคยติดงอมแงม แต่พอวันนี้เปิดมาเล่นอีกที… กลับรู้สึกว่า “ไม่อินเหมือนเดิม”

บทความนี้จะพาไปดู 5 เหตุผลหลักที่ทำให้เกมเดิม ๆ ที่เคยสร้างความสุขในวัยเด็ก กลับไม่สามารถเติมเต็มความสนุกได้เหมือนเดิมเมื่อเราโตขึ้น โดยเหตุผลเหล่านี้ได้รวบรวมความเห็นจากเกมเมอร์ชาวไทยวัยหนวดที่มีความเห็นร่วมกัน

1. ภาระและความเครียดที่เพิ่มขึ้นตามวัย

ในวัยเด็ก เรามีแค่เรื่องเรียนกับเรื่องเล่น ไม่มีภาระให้ต้องกังวล ไม่มีเรื่องให้คิดมาก ไม่มีเส้นตายหรือประชุมงานให้เครียด เกมจึงเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่เต็มไปด้วยความสุขล้วน ๆ แต่เมื่อเราโตขึ้น ต้องแบกรับหน้าที่ การงาน และปัญหาหลายอย่างในชีวิต จิตใจที่เคยปลอดโปร่งก็อาจไม่พร้อมรับความสนุกแบบเดิมอีกต่อไป

2. ไม่มีเพื่อนเล่นเกมข้าง ๆ อีกแล้ว

ความสนุกของเกมสมัยเด็กไม่ใช่แค่ตัวเกม แต่อยู่ที่ “ประสบการณ์ร่วม” ไม่ว่าจะเป็นการเล่นกับเพื่อนข้างบ้าน พี่น้อง หรือแชร์เทคนิคกันหน้าจอ CRT เครื่องเดียว ตอนนี้แม้เราจะมีออนไลน์ เล่นกับเพื่อนผ่านเน็ตได้ แต่ความรู้สึกแบบ “นั่งติดกัน โห่ร้องไปพร้อมกัน” มันไม่สามารถถูกแทนที่ได้ด้วยการแชตหรือวิดีโอคอล

3. ความไร้เดียงสาและจินตนาการที่หายไปตามวัย

ตอนเด็ก ทุกอย่างดูใหม่ น่าตื่นเต้น และเต็มไปด้วยจินตนาการ เราอินกับเกมง่าย ๆ เพราะหัวใจเรายัง “เปิดรับความมหัศจรรย์” แต่เมื่อโตขึ้น ประสบการณ์ชีวิตที่มากขึ้น อาจทำให้เราไม่รู้สึกว้าวกับเกมแบบเดิม ๆ อีกต่อไป สิ่งที่เคยดูยิ่งใหญ่ กลับกลายเป็นธรรมดาไปแล้วโดยไม่รู้ตัว

4. มาตรฐานความสนุกเปลี่ยนไป

ในวัยเด็กแค่เกมเดินด้านข้างแบบ Side Scrolling มีฉากซูมเข้าซูมออกก็รู้สึกว่าเจ๋งแล้ว แต่ตอนนี้ เราเคยเล่นเกมที่ภาพสวยกว่า ระบบลึกกว่า บางคนเคยผ่านประสบการณ์เกมระดับมาสเตอร์พีซมาแล้ว เกมเก่าสมัยเด็กที่ไม่มีระบบปรับความไวกล้อง มุมมองชวนเวียนหัว หรือไม่มีคำแปลไทย อาจไม่ตอบโจทย์ความสะดวกสบายและความพึงพอใจของเราในตอนนี้

5. ความทรงจำกับความจริง…มักไม่เหมือนกัน

บางครั้ง สิ่งที่เราคิดว่า “เกมนี้สนุกมาก” อาจเป็นเพราะเรา จดจำอารมณ์ตอนนั้น มากกว่าเกมจริง ๆ เมื่อเราโตขึ้นแล้วกลับไปเล่นอีกครั้ง มันคือการเผชิญหน้ากับ “ความจริง” ที่ว่า เกมนั้นอาจไม่ได้ดีเท่าที่เราจำได้ เล่นไปเล่นมาก็เจอแต่ปัญหาต่าง ๆ จนเราอาจจะคิดไปว่า “ตอนนั้นเกมนี้สนุกได้ยังไง” เหมือนกับบ้านหลังเดิมที่เรากลับไปเยี่ยมอีกครั้ง แล้วพบว่ามันเล็กลง ทั้งที่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนไป… แต่เราต่างหากที่เปลี่ยนไป

การกลับไปเล่นเกมเก่าแล้วไม่รู้สึกสนุกเหมือนเดิม ไม่ใช่เพราะเกมไม่ดีเสมอไป แต่อาจเป็นเพราะ “เราคนเดิม” ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว แม้ความสนุกอาจเปลี่ยนไป แต่อารมณ์ ความทรงจำ และความสุขที่เคยได้รับจากมัน… ยังคงมีคุณค่าเสมอ โดยบางครั้ง เราไม่จำเป็นต้อง “กลับไปเล่น” เพื่อหาความสุขแบบเดิม แค่ “จำไว้ว่าครั้งหนึ่ง เราเคยมีความสุขกับมัน” ก็เพียงพอแล้ว

ผู้อ่านคนใดต้องการติดตามข่าวทั้งหมดของ This Is Game Thailand ก็สามารถมาได้ที่นี่ครับ >>>คลิก<<<