ในสมัยก่อนผู้เขียนมักจะอยู่บ้านเล่นเกมเครื่องแฟมิคอมเครื่องขาว-แดง เครื่องแรกที่ได้ครอบครอง อยู่ๆวันนึงก็รู้สึกว่าตลับ 10 in 1 หรือพวก 1500 in 1 นั้นก็เริ่มไม่สนุกแล้ว หรือเกมต่างๆมันเริ่มช้ำไม่ว่าจะเป็นคุนิโอะหรือสึบาสะ เพราะเราเริ่มโตขึ้นตามเทคโนโลยี เลยต้องแสวงหาความสนุกใหม่ๆขึ้นมา ตอนนั้นจำได้เลยว่าหลังเลิกเรียนต้องรีบวิ่งเข้าไปในตลาด เพราะว่าเพื่อนบอกว่ามีร้านเกมเช่าชั่วโมงอยู่มีเกมให้เล่นมากมายและไม่ได้เป็นเครื่องขาว-แดงด้วยนะ ให้รีบไปไม่งั้นจะไม่มีเครื่องเล่น
ใน ณ เวลานั้นเป็นสิ่งที่แปลกตามากในครั้งแรกที่ได้เข้าร้านเกมเช่า ภาพจำกับเด็กชุดนักเรียนนักกันแน่น เสียงเกมกระหึ่มดังลั่นเมื่อเปิดประตูเข้าไปและที่สะดุดตาคือเครื่องเกมสีขาวๆเทาๆอันแปลกประหลาดนี่ ในยุคนั้นการเข้าไปเล่นเกมในร้านเกมมันง่ายพอๆกับร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่แหละครับแค่ยื่นเงินไปแล้วก็หาเครื่องลง (ถ้าว่าง) แต่มันจะมีความซับซ้อนนิดหน่อยคือ เราต้องเลือกตลับเกมก่อนที่จะเข้าไปนั่งประจำการ แล้วหลังจากนั้นอาเฮียเจ้าของร้านจะเดินตามมานำแผ่นเกมเข้ามาโหลดให้เราผ่านหัวโปร
หัวโปร คืออุปกรณ์เสริมแบบละเมิดลิขสิทธิ์ที่นำมาใช้สำหรับเล่นเกมเถื่อนบนเครื่อง SUPER FAMICOM โดยใช้การอ่านข้อมูลผ่านแผ่นดิสก์ 3.5 นิ้วแทนที่จะใช้ตลับแท้ ในสมัยก่อนตลับแท้มีราคาสูง ส่วนแผ่นดิสก์นี่ถูกหรือบางทีก็แถมมาให้ถ้าซื้อหัวโปร
ต้องยอมรับตรงๆว่าตอนนั้นไม่เคยรู้เลยว่าเจ้าหัวโปรตัวนี้คือไอเทมที่ละเมิดลิขสิทธิ์ อย่างที่บอกข้างต้นคือเครื่องมันประหลาดไม่เคยเห็นมันใหญ่ๆมี 2 ชั้น (ชั้นสองคือหัวโปร) แล้วใช้แผ่นดิสก์ 3.5 นิ้วในการเล่นซึ่งเราเข้าใจมาตลอดว่าเป็นของเซ็ตเดียวกันทั้งหมด แต่แท้จริงแล้วเครื่อง Super Famicom มันใช้แค่ตลับเท่านั้นเอง
สำหรับปัญหาของร้านเกมเช่าในช่วงนั้นคือไปช้าไม่ได้เล่นและอีกความเซ็งคือถ้าเราไปช้านิดหน่อยตลับเกมเราที่ต้องการเล่นจะถูกนำเอาไปแล้ว เช่น เล็งว่าจะมาเล่น บอมส์เบอร์แมนมาถึงหน้าร้านแล้ว อุ๊ยตายมีคนเพิ่งตัดหน้าไปตะกี้เองทำให้ต้องรอหนึ่ง ชม. เป็นอย่างต่ำหรือถ้าดีหน่อย เกมที่เราหมายตาไว้อีกเครื่องกำลังจะหมดเวลา (เราก็สามารถรอเสียบได้เลย) เพราะร้านนั้นส่วนใหญ่จะไม่ซื้อตลับเกมซ้ำๆไว้เยอะๆ (หากร้านไม่ใหญ่พอ แต่ร้านแถวบ้านต่างจังหวัดอย่างผมนี้ 2-3 ตลับก็หรูแล้ว) ที่เหลือก็เป็นแผ่นดิสก์ ดังนั้นก็ต้องมีการแย่งชิงทำเวลากันซักหน่อย
ทั้งนี้ความสนุกมันย่อมแลกมาด้วยบาดแผล ค่าขนมไม่พอมั่งต้องหุ้นกับเพื่อนเพื่อเพิ่มเวลาความสนุก แต่ยังไม่พอกับความมันส์ที่เราต้องการอีก อีกทั้งการต่อสู้กับคนอื่นก็มีสูง และหากต้องรอต่อคิวนานๆต้องกลับบ้านช้า โดนที่บ้านว่าอีก ทำยังไงดีเพราะในช่วงนั้นมันฮิตเสียเหลือเกินหรือมีแววต้องกลับไปนั่งเล่นเครื่องขาวแดงตามเดิม แต่ความรู้สึกในตอนนั้นมันไม่สนุกเท่าเครื่องขาวๆเทาๆนี่แล้วจริงๆ ในใจฉุกคิดไปหรือเราจะได้ไปเล่นมันเพียงครั้งคราวกันนะแล้วแต่บุญแต่กรรมเพราะเสาร์-อาทิตย์ไม่ต้องคิดเลยครับเพราะว่าเต็มยาวๆแน่นอน
แต่ฟ้ามีตาเรามีเพื่อนที่บ้าน (รวย) นี่หว่าเราจะสามารถโน้มน้าวเกลี้ยกล่อมให้ที่บ้านมันซื้อมาได้ไหม บอกข้อดีมันไปว่าจะได้เป็นแหล่งมั่วสุม เอ๊ย!! แหล่งรวมเพื่อน กลับบ้านก็ไม่ช้า อยู่ในสายตาของผู้ใหญ่อีกด้วย แน่ะ!! เข้าทางสิข้อดีของการที่มีเพื่อนที่ (รวย) ดี นั้นมันก็ดีแบบนี้นี่เอง ไม่ช้าเจ้าเครื่องเทาๆขาวๆนั้นก็ได้มาจุติที่บ้านของเพื่อนเป็นที่เรียบร้อย แล้วเกมนั้นพวกเราก็ค่อยๆเก็บเงินกันเล็กน้อยซื้อเกมที่อยากเล่นกัน (แต่เอาเข้าจริงๆเพื่อนก็จัดให้หมดแหละครับ) และข้อดีของช่วงนั้นคือเป็นเครื่องวน สามารถยกไปบ้านใครเป็นจุดศูนย์รวมได้ด้วย ^^ เรามาดูกันว่าช่วยนั้นเกมที่พวกผมฮิตๆติดเครื่องนั้นมีอะไรกันบ้างในช่วงนั้นครับ
Super Mario Kart : ความมันส์ ความซิ่ง การแกล้งเพื่อนนี้ขาดเสียไม่ได้เลยทีเดียว
Street Fighter : เกมของลูกผู้ชาย
Super Bomber Man 1-2-3 : เกมที่เหมาะกับการเริ่ม 2 คนขึ้นไป
Biker Mice From Mars : ขาแว๊นต้องไม่ควรพลาด
Perfect Eleven Super : คอลูกหนังก็ต้องมีติดเครื่องไว้
Mega Man Soccer : คอลูกหนังแบบกลายพันธ์ก็ต้องเกมนี้แหละครับ
อันนี้เป็นเพียงเกมที่เอาไว้เล่นแบบสายปาร์ตี้เท่านั้นนะครับจริงๆแล้ว มันมีอีกมากมายหลายหลากมาก แล้วเพื่อนๆพี่ๆคนไหนที่เคยผ่านยุคนี้มามาแชร์แบ่งปันประสบการณ์ได้นะครับว่าคิดถึงเกมไหนนอกเหนือไปจากนี้บ้างครับ ^^
