‘Kerbal Space Program’ ช่วยสอนชายคนหนึ่งเกี่ยวกับอวกาศ วิศวกรรม และความฝัน

ในช่วงสามปีหลังจาก Kerbal Space Program เปิดตัวอย่างเป็นทางการบน Steam คุณ Daniel หรือชื่อบนอินเตอร์เน็ตว่า ShadowZone ชายวัย 39 ปี พ่อลูกสอง ได้ใช้เวลารวมกว่า 166 วันเล่นเกมนี้ ซึ่งสถิติแบบนี้อาจดูไม่แปลกสำหรับเกมเหล่าเกมเมอร์ฮาร์ดคอร์อย่าง DOTA 2 หรือเกม MMO อย่างที่คนไทยชอบกันอย่าง Ragnarok แต่การใช้เวลาถึง 4,000 ชั่วโมงไปกับเกมจำลองการท่องอวกาศแบบเล่นคนเดียวนั้นดูจะเป็นไปได้ยากมาก และเมื่อเราเห็นเขาพูดคุยเกี่ยวกับเวลาเล่นเกมบน Twitter เราจึงอยากถามคำถามง่ายๆ ว่า: คุณทำอะไรใน Kerbal Space Program เป็นเวลานานขนาดนั้น? สำหรับ Daniel เขาใช้เวลานั้นสร้างเครื่องจักรอันซับซ้อนเพื่อยิงขึ้นสู่อวกาศในภารกิจที่ยิ่งใหญ่ด้วยความรู้สึกตื่นตาตื่นใจเหมือนเป็นเด็กอีกครั้ง

“ผมคลั่งไคล้ในอวกาศมาตลอด” Daniel ตอบเราผ่าน Discord “นั่นคือแรงผลักดันให้ผมเล่นเกมนี้ มันไม่ง่ายเลยนะ ผมสร้างสิ่งเจ๋งๆ เหล่านี้ได้ แต่ผมไม่พอใจแค่ดูมันอยู่เฉยๆ ในโรงเก็บเครื่องบิน ผมอยากเห็นมันทำงานจริง มันซับซ้อนและบางครั้งก็พังทลาย บางครั้งมันก็สนุก แต่บางครั้งมันก็น่าหงุดหงิดจริงๆ”

Daniel แชร์ประสบการณ์ของเขาในเกมจำลองอวกาศนี้บน YouTube โดยเขาบอกเราว่าช่องของเขาเริ่มได้รับความสนใจเมื่อเขาเผยแพร่วิดีโอโชว์ Normandy ยานอวกาศจาก Mass Effect ที่สร้างขึ้นมาตามสัดส่วนจริง พร้อมการตกแต่งภายในและแคปซูลหนีภัยที่ใช้งานได้ (เผื่อโดน Collectors บุก) ตั้งแต่นั้นมาไอเดียของเขาก็ยิ่งทะเยอทะยานมากขึ้น และบางครั้งก็เกือบจบลงด้วยความหายนะ

ในอวกาศไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องของคุณ…

แต่เราเชื่อว่าภรรยาและลูกๆ ของ Daniel ต้องได้ยินเสียงกรีดร้องของเขาบ้างแหละ โดยในวิดีโอของเขาไม่ได้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นปรมาจารย์ Kerbal Space Program แต่ดูเหมือนเป็นวิดีโอที่เต็มไปด้วยความพยายามในการยิงจรวดออกจากแท่นยิงที่ล้มเหลวหลายครั้งมากกว่า การติดตามความล้มเหลวของ Daniel นั้นคุ้มค่า ไม่ได้แค่เพราะเราชอบวิธีที่เขาเติมเต็มความเงียบยาวนานขณะที่จรวดของเขาแยกส่วนอย่างประณีตด้วยบทวิจารณ์ที่น่าทึ่ง แต่เพราะว่าในวิดีโอส่วนใหญ่จะมีช่วงเวลาที่ทุกอย่าง “สำเร็จ”

เมื่อเวลาผ่านไป ภารกิจของ Daniel ก็ยิ่งท้าทายมากขึ้น เขาเล่าถึงยานอวกาศลำแรกๆ ของเขา ซึ่งเขาปล่อยมันขึ้นสู่อวกาศและตัดสินใจลองส่งไปยังดาวเคราะห์ที่ไกลที่สุดในระบบสุริยะ “ผมแค่สตาร์ทเครื่องยนต์และลุยเลย” เขากล่าวอย่างตื่นเต้น Daniel ทำสำเร็จ เขาประหลาดใจมากที่รู้สึกถึงความภูมิใจและความสำเร็จในใจมากขนาดนี้

ลองดูยานซีรีส์ Ozymandias ของเขา ในตัวอย่างนี้ Daniel ตั้งเป้าหมายที่จะสร้างยานขนาดยักษ์ที่จะพาเขาไปยังดาวเคราะห์ห่างไกลในเกมที่เทียบเท่าได้กับดาวเสาร์ ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน ดาวพลูโต และดวงจันทร์ของดาวเหล่านี้ “มันเป็นภารกิจที่ซับซ้อนมากในแง่ของการวางแผนและจัดการกับงานด้านโลจิสติกส์ทั้งหมด” Daniel บอกกับเรา “ผมภูมิใจมากที่สามารถทำมันได้”

แม้ว่าตัวเกมดั้งเดิมจะไม่มีดาวเคราะห์เหล่านี้ แต่ Daniel ก็ใช้ mod Outer Planets เพิ่มดาวเหล่านั้นเข้ามาและตั้งเป้าหมายที่จะนำเหล่า Kerbal (มนุษย์ตัวจิ๋วที่ขับยานเหล่านี้) ไปเยือนดาวเคราะห์และดวงจันทร์ใหม่ทั้ง 17 ดวงนี้

ยากที่จะอธิบายว่านี่เป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน อันดับแรก Daniel ต้องออกแบบและสร้างยานที่สามารถหนีจากแรงดึงดูดของดาวเคราะห์ Kerbin ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งศูนย์อวกาศของเขา(โลก) มันจะง่ายถ้ามันเป็นแค่จรวดธรรมดา แต่ Daniel ต้องการยานที่สามารถบรรทุก Kerbal สิบคน พร้อมทั้งสำรองเชื้อเพลิงเพียงพอสำหรับการเผาไหม้แต่ละครั้งเพื่อปรับทิศทางจรวด โคจรรอบดาวเคราะห์แต่ละดวง และกลับบ้าน “มีการใช้ mods สองสามตัวมาช่วยสร้างยาน เช่น Kerbal Engineer Redux” Daniel อธิบาย “แต่ท้ายที่สุดคุณต้องคำนวณทั้งหมดด้วยตัวเอง คุณต้องคำนวณว่าคุณสามารถเดินทางไปยังดาวเคราะห์ถัดไปได้หรือไม่ คุณจะมีเชื้อเพลิงเพียงพอหรือไม่ ยานลงจอดจะมีแรงขับดันเพียงพอที่จะกลับขึ้นสู่อวกาศหรือไม่”

สำหรับเรื่องนี้ Daniel ใช้สเปรดชีต Excel จัดการทุกอย่าง ทำให้ Kerbal Space Program กลายเป็นเกมอวกาศที่ต้องใช้ความรู้เกี่ยวกับ Excel เพื่อให้เล่นเล่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ “การวางแผนต้องใช้เวลาหลายสัปดาห์เพราะฉันมีเวลาเล่นจำกัด – สูงสุดสองสามชั่วโมงต่อวัน” Daniel อธิบาย ซึ่งในฐานะพ่อที่ดี สามีที่ดี และยังต้องทำงานประจำในบริษัทพัฒนาซอฟต์แวร์ Daniel เล่นเป็นนักวิทยาศาสตร์จรวดได้หลังจากเด็กๆ เข้านอนเท่านั้น ในช่วงเวลาเล่นเกมเพียงเล็กน้อย โครงการ Ozymandias ผ่านการออกแบบที่ผิดพลาดถึงแปดครั้งก่อนที่ Daniel จะออกแบบยานอวกาศที่บรรทุกเชื้อเพลิงได้ตามต้องการและออกตัวได้สำเร็จโดยไม่เสียการทรงตัวและระเบิดอย่างรุนแรงไปซะก่อน

หากคุณไม่เคยเล่นเกมนี้มาก่อน สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าเกมนี้ให้ความสำคัญกับกฎฟิสิกส์ที่ใช้เหมือนในโลกจริงมาก แรงจำลองต่างๆ ที่เกิดขึ้นเช่น แรงต้านลม แรงดึงดูด และแรงขับดัน ล้วนต้องคำนึงถึงเมื่อจะออกแบบกระสวยอวกาศ และเมื่อคุณส่งสิ่งนั้นสู่อวกาศได้แล้ว ข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็อาจสร้างหายนะได้ เช่นเดียวกับในชีวิตจริง มันอาจไม่ซับซ้อนเท่ากลศาสตร์จรวด แต่ก็ใกล้เคียงมาก

Daniel ใช้เวลาหลายสัปดาห์ในชีวิตจริง ปรับแต่งตัวเลขทั้งหมดนี้ วาดแผนภาพวิถีโคจรเพื่อเหวี่ยง Ozymandias จากดาวเคราะห์หนึ่งไปยังอีกดาวเคราะห์หนึ่ง “มันน่าตื่นเต้นมากที่ได้ลองทำสิ่งที่คุณทุ่มเทวางแผนใสเป็นเวลานาน” เขากล่าว “คุณวางมันบนแท่นยิงเป็นครั้งแรกและกดปุ่มยิง และความคาดหวังทั้งหมดที่สั่งสมไว้ มันมีความรู้สึกหวาดกลัว และจากนั้นก็โล่งใจและตื่นเต้นเมื่อคุณรู้ว่า – ใช่ มันได้ผล!”

แต่ความรู้สึกโล่งใจนั้นอยู่ได้ไม่นาน หลังจากไปถึงดาวเคราะห์ Sarnus เขากำลังเตรียมตัวสำหรับการลงจอดที่ยากที่สุดของภารกิจบนดวงจันทร์ชื่อ Slate โดยเขาต้องลองลงจอดหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ แต่แล้วเขาก็รู้ว่าเขาคำนวณผิดพลาดในช่วงวางแผนและยานลงจอดของเขามีเชื้อเพลิงไม่เพียงพอที่จะไปถึงวงโคจรสูงพอที่จะขึ้นจากดวงจันทร์ เกมไม่มี autosave ที่จะช่วยเขาให้หลีกหนีจากความผิดพลาดนั้นได้ และสำหรับ Kerbal เพียงตัวเดียวบนเรือ มันก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความตายที่เกิดขึ้นได้

แต่แล้ว Daniel ก็ลองทำสิ่งที่บ้าบิ่นอย่างแท้จริง เขาใช้เครื่องขับดันของชุดสูท Kerbal มาช่วยผลักยานกลับสู่วิถีโคจรที่ถูกต้องเพื่อดำเนินภารกิจกู้ภัยโดยใช้ Ozymandias แม้จะขาดความตึงเครียดไปสักหน่อย แต่ภารกิจกู้ภัยนี้ก็ดำเนินไปเหมือนกับฉากที่ยกมาจากนวนิยาย The Martian (และภาพยนตร์ที่สร้างจากนิยายในชื่อเดียวกัน) แบบฉากต่อฉากเลยทีเดียว

เมื่อเราพูดกับ Daniel ถึงวิดีโอนี้ เขากล่าวว่าเขามีวิดีโอซีรีส์อื่นที่เขาจงใจสร้างสถานการณ์และการเดินทางของ Mark Watney นักบินอวกาศในจินตนาการขึ้นมาใหม่เลยละ

ภารกิจต่อไปของเขายิ่งท้าทายมากขึ้น Daniel กำลังสร้าง 2001: A Space Odyssey แบบฉากต่อฉาก โดยใช้โมเดลขนาดเท่าจริงของสถานีอวกาศวงแหวนและยานอวกาศ Discovery One และก็เป็นเช่นเดียวกับทุกสิ่งที่ Daniel เคยทำ มันไม่ใช่เรื่องง่าย การนำโครงสร้างขนาดนั้นขึ้นสู่อวกาศนั้นพิสูจน์แล้วว่ายากลำบาก แต่เขากำลังพัฒนาไปได้ด้วยดี

“มีคำพูดที่ว่า อวกาศนั้นอันตรายและยากลำบาก” Daniel กล่าว “และฉันคิดว่าเกมนี้จับภาพสิ่งนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แม้ว่ามันจะง่ายกว่าการสำรวจอวกาศในโลกแห่งความเป็นจริงก็ตาม แต่ความท้าทายก็เกิดขึ้นจริง คุณต้องคิดคำนวนสิ่งต่างๆ อัตราส่วนเพย์โหลดและแรงขับดัน กฏฟิสิกส์บางส่วนที่คุณต้องเข้าใจเพื่อให้ทุกอย่างทำงานได้ คุณต้องเข้าใจว่าคุณต้องการแรงขับดันเพียงพอที่จะทำให้สิ่งนี้หลุดออกจากดาวเคราะห์ คุณต้องเข้าใจว่าวงโคจรนั้นเป็นการยิงสิ่งต่างๆ ออกสู่อวกาศและรักษาความเร็วไว้เพื่อไม่ให้ตกลงมา”

การยกย่องที่จริงใจต่อเกม Kerbal Space Program

เกมนี้เปรียบเสมือนหน้าต่างที่เปิดให้ Daniel มองเห็นจักรวาลอันกว้างใหญ่ จักรวาลที่เขาอาจไม่มีโอกาสได้สำรวจด้วยตัวเองจริงๆ แต่เกมนี้ยังช่วยจุดประกายความซาบซึ้งให้กับผู้คนที่ทำสำรวจอวกาศอีกด้วย

“พ่อแม่พาผมไปศูนย์อวกาศ Kennedy เมื่อช่วงต้นยุค 90” Daniel เล่า “ตอนนั้นผมอายุ 11 ขวบ มันเป็นความทรงจำที่ติดอยู่ในใจผมมาจนถึงทุกวันนี้ ผมจำได้ว่ามีเครื่องมือขนาดยักษ์สำหรับขนยกระสวยอวกาศ พวกเรายืนอยู่ตรงหน้ามัน ตอนนั้นผมยังเป็นเด็ก 11 ขวบ มองสิ่งนั้นแล้วคิดว่า ‘พวกเขาสร้างมันขึ้นมายังไงเนี่ย?'”

ความประทับใจอันยิ่งใหญ่นั้นติดอยู่ในใจของ Daniel มาตลอดชีวิต แต่เมื่อโตขึ้น ความอัศจรรย์ใจบางอย่างก็ค่อยๆ เลือนหายไป ถึงแม้ Daniel จะชื่นชอบนิยายวิทยาศาสตร์มาเสมอ แต่จนกระทั่งเขาได้เล่นเกมนี้เป็นครั้งแรก มันก็เหมือนเป็นการปลุกความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับจักรวาลนี้ขึ้นมาอีกครั้ง “Kerbal Space Program ช่วยปลุกความหลงใหลในอวกาศของผมขึ้นมาอีกครั้ง” เขากล่าว Daniel ยังยอมรับกับเราด้วยว่า ถึงแม้มันอาจจะฟังดูไร้สาระ แค่ความฝันสูงสุดของเขาคือการได้ไปอวกาศจริงๆ สักวันหนึ่ง “ผมรู้ดีว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ในชีวิตนี้ เพราะผมไม่ได้เป็นทั้งนักบินอวกาศหรือเศรษฐี แต่เราก็ยังใฝ่ฝันได้”

นอกจากการต้องถูกรางวัลลอตเตอรี่หรือเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์สไตล์หนัง Armageddon แล้ว ผมก็มองไม่เห็นโอกาสที่จะทำให้ฝันนั้นเป็นจริง แต่สิ่งที่ผมชอบมากเกี่ยวกับเกมนี้ก็คือ ถึงแม้มันจะเป็นเกมเกี่ยวกับการยิงมนุษย์สีเขียวแสนตลกขึ้นไปสู่อวกาศ แต่เกมนี้ยังสามารถปลูกฝังความหลงใหลนั้นได้ มันวิเศษตรงที่ ถึงแม้ Daniel อาจจะไม่มีโอกาสเดินทางไปบนอวกาศเหนือดาวเคราะห์สีฟ้าดวงนี้ แต่เขาก็ยังสามารถเติมเต็มความฝันนั้นได้ในยามค่ำคืน หมายถึงตอนที่เขากล่อมลูกๆ นอนก่อนแล้วน่ะนะ